Τα ιστολόγια του Πάνου Αϊβαλή και το παιχνίδι με τις λέξεις

Αυτό το ιστολόγιο - όπως και πολλά άλλα - δημιουργήθηκε από τον Πάνο Αϊβαλή, που έφυγε από τη ζωή στα 63 του χρόνια, την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018. Είχα την τύχη και την ευτυχία να είμαι σύντροφος και σύζυγός του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Χωρέσαμε μια ολόκληρη ζωή σ’ αυτά τα χρόνια. Ήταν συνταξιδιώτης μου, όπως έλεγε. Μόνο που τώρα πια πρέπει να συνεχίσω χωρίς τη φυσική του παρουσία, αν και θα βρίσκεται για πάντα στο νου και στην καρδιά μου. Με παρηγορεί το γεγονός ότι έζησε, όπως εκείνος επέλεξε, μια ζωή γεμάτη από δραστηριότητες σε δημοσιογραφικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, γεμάτη από φως και ήλιο, πλούσια σε ταξίδια και εμπειρίες. Και ένιωθε κάθε μέρα ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής.

Μέσα μου κλείνω τις αναμνήσεις, όσα ζήσαμε, τη φωνή του, το γέλιο του, τα γαλάζια μάτια του. Η μνήμη του για μένα ζωντανεύει κάθε μέρα και κάθε νύχτα, σε κάθε βήμα μου, σε κάθε κίνηση, σε κάθε σκέψη.

Ο Πάνος διατηρούσε πολλά ιστολόγια με λογοτεχνικά, πολιτικά, πολιτιστικά και αρκαδικά θέματα. Με φώναζε συχνά και μου έδειχνε στον υπολογιστή το καινούργιο ιστολόγιο που είχε φτιάξει. Με ρώταγε αν μου άρεσε η εικόνα που είχε διαλέξει, ο τίτλος κλπ. Κι εγώ του έλεγα: «Πάλι; Μα πώς βρίσκεις άκρη με τόσα ιστολόγια; Πώς τα παρακολουθείς;» Κι όμως τα παρακολουθούσε, τα ενημέρωνε, έδινε σημασία στις λεπτομέρειες. Αναζητώντας τα ίχνη των ιστολογίων, βρέθηκα μπροστά σε πολύ περισσότερα από όσα ήξερα ότι υπήρχαν. Και συνειδητοποίησα ότι ήταν η αγάπη του για τις λέξεις που τον ωθούσε να φτιάχνει  κάθε φορά κι ένα καινούργιο ιστολόγιο παίζοντας με τις λέξεις, ανακατεύοντας γράμματα, αφήνοντας να τον παρασύρουν οι αμφισημίες. Σαν τα κινέζικα κουτιά, το ένα ιστολόγιο οδηγούσε στο άλλο, καθένα απαιτούσε την ύπαρξη του άλλου. Η τελευταία ανάρτησή του με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2018 έγινε στο ιστολόγιο Μορέας (Moreas-news.blogspot.com).

Οι επόμενες αναρτήσεις έγιναν από μένα, που θα συνεχίσω να ενημερώνω κάποια από τα ιστολόγια και ένα από αυτά, το "Πάνος Αϊβαλής" (panosaivalis.blogspot. com), θα το αφιερώσω σε αναρτήσεις που θα αφορούν τον Πάνο μου.

Θα κλείσω με λίγα λόγια για τη διαδρομή του Πάνου:

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 24 Οκτωβρίου 1955 και καταγόταν από την Αρκαδία (Καρύταινα και Ελληνικό). Απέκτησε δυο παιδιά, τον Οδυσσέα και την Κατερίνα. Και θεωρούσε παιδιά του και τα δικά μου παιδιά, τον Τάσο και τον Απόστολο.

Το 1974 άρχισε να εργάζεται σαν ελεύθερος συνεργάτης εφημερίδων, ξεκινώντας από τον “Ελληνικό Κόσμο”. Το 1975 ήταν στην “Ελεύθερη Θράκη” σαν πολιτικός ανταποκριτής και την επόμενη χρονιά στον “Ημερήσιο Κήρυκα” στη Λάρισα. Την ίδια χρονιά ήταν συντάκτης για θέματα τουρισμού στον “Βαλκανικό Κόσμο”, αρχισυντάκτης στα “Μαντινειακά Νέα” και συντάκτης στο περιοδικό “Οπτικοακουστική”. Το 1977 ξεκίνησε σπουδές Μαζικής Επικοινωνίας Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου στο MMC στο Τορόντο του Καναδά. Την ίδια χρονιά άρχισε να γράφει στον Καναδά στην “Ελληνοκαναδική Εβδομάδα”, στον “Ελεύθερο Τύπο” και στον ραδιοφωνικό σταθμό “Greek Canadian Radio Station”. 

To 1981 εργάστηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο. Το 1986 έγινε συντάκτης στα “Ρεθυμνιώτικα Νέα” και το 1987 έγινε υπεύθυνος των εκδόσεων “Αρκάδων Συγγραφέων” και των εκδόσεων “Αϊβαλή”. Ήταν εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας “Αρκαδικό Βήμα” (πρώην “Λούσιος”) που μετρά 30 χρόνια συνεχούς και αδιάλειπτης παρουσίας (έτος ίδρυσης 1988), με ειδήσεις, νέα και ρεπορτάζ από τις παροικίες των Αρκάδων. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Αρκαδία. Έλεγε ότι το Αρκαδικό Βήμα, η δημιουργία του, ήταν το παιδί του. Μέσα από τις σελίδες του μας ταξίδευε στα μονοπάτια του Πάρνωνα, μας άφηνε να κρυφοκοιτάξουμε τις νύμφες καθώς λούζονταν στα παγωμένα νερά του Λούσιου, ανεβαίναμε σε γεφύρια και σε κάστρα, περιδιαβαίναμε τα σοκάκια της Καρύταινας.

 Επίσης υπήρξε αρθρογράφος στην οικονομική εφημερίδα “Εν Αθήναις” και εκδότης του περιοδικού “Ύφος”, για το οποίο θα υπάρξει αφιέρωμα σε επόμενη ανάρτηση.

 Το 1990 άρχισε να διδάσκει “Εφαρμοσμένη Δημοσιογραφία” στην σχολή ΑΚΠΕΣ-ΛΟΓΟΣ, ενώ το 1996 έγινε αρχισυντάκτης στα “Πρωινά Νέα της Αρκαδίας”. Υπήρξε φίλος της Βλαχέρνας και επί σειρά ετών τυπογράφος των τοπικών εφημερίδων “Τα νέα των Βλαχερναίων” και “Τα Μαντάτα του Μπεζενίκου” και δημιουργός πολλών αρκαδικών ιστολογίων. Έχει γράψει επιμύθιο για τον Νίκο Γκάτσο, μονογραφία για την “Ιστορία του Αρκαδικού Τύπου” και ετοίμαζε το βιβλίο “Ραδιοφωνικές Συνομιλίες” Για τη δράση του έχει αποσπάσει αρκετές τιμητικές διακρίσεις, όπως Δίπλωμα Τιμής από την Παγγορτυνιακή Ένωση, τον Πατριωτικό Σύλλογο Άνω Καρυωτών “Ο Λύκαιος Δίας” και το Σύλλογο Απανταχού Πρασινιωτών Γορτυνίας για την συμβολή στην ενημέρωση των Απανταχού Αρκάδων και Δίπλωμα Τιμής από τον Δήμο Τρίπολης. Υπήρξε μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος, της Ένωσης Συντακτών Πολιτιστικών Περιοδικών, της Εταιρίας Αρκαδικών Γραμμάτων και Τεχνών. Κατά το παρελθόν ήταν παραγωγός στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης, με δική του εκπομπή καθώς και παραγωγός στο Ράδιο Αττική (Δημοτική Ραδιοφωνία Μαρκόπουλου).

Πόπη Βερνάρδου -Αϊβαλή